Σεφ δύο ταχυτήτων σε ένσημα και μισθούς στις κουζίνες

Την ανάγκη να επανεξεταστούν ζητήματα συνταξιοδοτικής φύσεως στους εργαζόμενους των χώρων της κουζίνας καθιστά σαφές ο πρόεδρος του Σωματείου Μαγείρων και Ζαχαροπλαστών ν. Ηρακλείου και γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, κ. Νεκτάριος Μωυσάκης. Όπως υπογράμμισε, σε επίπεδο κοινωνικής ασφάλισης επικρατεί ένας εργασιακός κόσμος δύο ταχυτήτων, αφού εργαζόμενοι μπορεί να κάνουν την ίδια δουλειά, αλλά τα ένσημα είναι διαφορετικά. Πρέπει να υπάρξει ένα θεσμικό πλαίσιο λύσης του συγκεκριμένου ζητήματος, που αποτελεί εργασιακό “αγκάθι” στον χώρο της κουζίνας, καθώς δημιουργεί ανισότητες που πολλές φορές είναι αγεφύρωτες.

Ειδικότερα, ο χώρος της κουζίνας απασχολεί αρκετά άτομα. Μέσα σ’ έναν χώρο κουζίνας υπάρχουν οι μάγειρες, οι ζαχαροπλάστες, οι λαντζέρηδες, οι κρεοκόπτες, οι εργαζόμενοι της κρύας κουζίνας κ.λπ. Είναι ένας δραστήριος χώρος, όπου οι άνθρωποι εργάζονται συστηματικά για να παράξουν το φαγητό που θα καταναλώσει ο τουρίστας. Ετησίως, ένας εργαζόμενος σ’ έναν χώρο κουζίνας εντός του ξενοδοχείου λαμβάνει 150 ένσημα, παρά την εποχικότητα που χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο χώρο. Την ίδια στιγμή, όμως, υπάρχουν εργαζόμενοι που τα ένσημα τα λαμβάνουν ως απλά, ενώ άλλοι παίρνουν τα ένσημα ως βαρέα και ανθυγιεινά. Τι σημαίνει αυτό; Πως οι άνθρωποι που λαμβάνουν τα ένσημα ως βαρέα και ανθυγιεινά βγαίνουν νωρίτερα στη συνταξιοδότηση. Το πρόβλημα εστιάζεται στο γεγονός ότι μέσα σ’ έναν χώρο κουζίνας υπάρχουν άνθρωποι που πραγματοποιούν την ίδια σωματική και εργασιακή δραστηριότητα με τα συνταξιοδοτικά τους ένσημα να είναι διαφορετικά.

Βέβαια, το συγκεκριμένο κενό δεν είναι εμφανές τα τελευταία χρόνια, αλλά έχει κάνει αισθητή την εμφάνισή του από την περίοδο της μνημονιακής κρίσης και πιο συγκεκριμένα την περίοδο 2011-2013. Τότε, νομοθετήθηκε το μέτρο όπου, μεταξύ άλλων, επέβαλλε στους ανθρώπους που εργάζονται στον χώρο της κουζίνας των ξενοδοχείων και ο αριθμός των ενσήμων τους είναι πάνω από 3.000, τα ένσημά τους να είναι βαρέα και ανθυγιεινά. Αυτό σημαίνει πως, όποιος εργαζόμενος την περίοδο εκείνη είχε 3.000 ένσημα, να λαμβάνει μέχρι και σήμερα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, ενώ οι υπόλοιποι εργαζόμενοι λαμβάνουν απλά ένσημα. Τα 3.000 ένσημα αποτυπώνουν προσεγγιστικά 20 χρόνια εργασίας.

Στο πλαίσιο αυτό, ο πρόεδρος του Σωματείου Μαγείρων και Ζαχαροπλαστών ν. Ηρακλείου και γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, Νεκτάριος Μωυσάκης, μιλώντας στο neakriti.gr, υποστήριξε πως πρέπει να αλλάξει η ασφαλιστική νομοθεσία. Είναι επιτακτικό αίτημα να υπάρξει μία τομή, γιατί είναι ένα φλέγον ζήτημα που ταλαιπωρεί αρκετό κόσμο.

«Αυτήν τη στιγμή, υπάρχει αρκετή ταλαιπωρία στον χώρο των εργαζομένων της κουζίνας και αναφέρομαι σε όλους τους εργαζόμενους της κουζίνας. Όποιοι είχαν 3.000 ένσημα την περίοδο 2011-2013 στις κουζίνες των ξενοδοχείων, παίρνουν βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα. Μιλάμε κυρίως για ένα ποσοστό της τάξης του 35-40% του συνολικού προσωπικού των ξενοδοχείων του Ηρακλείου. Δε συμβαίνει το ίδιο με τους ανθρώπους που ξεκινούν τώρα να εργάζονται, όπου λαμβάνουν απλά ένσημα. Αυτό έγινε πριν δέκα χρόνια στα πλαίσια της ελάφρυνσης των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων από τις ασφαλιστικές εισφορές. Πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Και θεωρώ πως αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο προσέλκυσης εργαζομένων στις κουζίνες των ξενοδοχείων, σε μια εποχή όπως η σημερινή που επικρατεί μεγάλη έλλειψη και δυστυχώς το βλέπουμε καθημερινά», επισήμανε ο κ. Μωυσάκης.

Ζητούν αλλαγή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης

Την ίδια στιγμή, ο κ. Μωυσάκης επισήμανε πως τη δεδομένη στιγμή υπάρχει ένας εργασιακός κόσμος δύο ταχυτήτων, που πραγματοποιεί την ίδια εργασία, αλλά τα ένσημά τους είναι διαφορετικά. Πρόκειται για μία αντίφαση.

Όπως εξήγησε ο κ. Μωυσάκης: «Εδώ και δέκα χρόνια δεν έχει αλλάξει η ασφαλιστική μεταρρύθμιση στους εργαζόμενους της κουζίνας. Βλέπουμε εργαζόμενους να κάνουν την ίδια εργασία και να ασφαλίζονται με διαφορετικό τρόπο. Είναι τραγελαφικό και καταδεικνύεται πως πρέπει να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές. Δε μας τιμά ως Σωματείο που τα μέλη του εξοπλίζουν κάθε είδους ξενοδοχειακή μονάδα κάθε τουριστική χρονιά και επικρατεί το ιδιόρρυθμο αυτό καθεστώς. Η Πολιτεία πρέπει να σέβεται τα προβλήματα των εργαζομένων του κάθε κλάδου και όχι να είναι αδιάφορη ή αμέριμνη».